Misschien wel het mooiste onderdeel van alle drie de disciplines. In ieder geval het meest creatieve!
Laat ik beginnen bij het begin. Er is een idee. Dit kan al heel ver zijn met een demo en alles, of een telefoonopname met een akoestische gitaar, of zelfs helemaal niks. Er is in elk geval de intentie om muziek uit te brengen. Om dit naar een eindproduct te werken is dit de eerste stap.
Ik neem je even mee. Je bent een artiest, je hebt een idee, dat idee wil je uitbrengen. Dan kom je naar mij met de vraag: help?! Ik ga je dan allerlei vragen stellen over wat je nou wil met dit nummer en welke muziek je allemaal luistert. Misschien heb je wel een favoriete band, of een genre of playlist waar je in wilt komen. Allemaal belangrijke info voor mij. Dit bepaalt namelijk de vervolgstappen voor mij. Wat voor instrumenten moeten erin? Zijn dat alleen "echte" instrumenten, of wordt het een zwaar geproduceerd nummer met veel synths, risers en sub-drops?
Oké, dan ken ik je nu een beetje, we gaan nu echt wat doen. Je hebt (in dit voorbeeld) al een idee. Het wordt een moderne metalproductie. Thuis heb je al een idee gemaakt met wat drums, gitaren en je zanglijntje. Dan is het nu aan mij de taak om daar echt een nummer van te maken. Alle partijen bedenken, uitwerken en eventueel zelfs inspelen als we niet met een hele band de studio in gaan.
Dat brengt mij meteen op het volgende onderdeel: het opnemen. Laten we zeggen dat je band het niet zo belangrijk vindt om het echt zelf ingespeeld te hebben. Dan komt de zanger van de band bij mij in de studio. Hij heeft al een pre-productie gehad van mij en heeft alles al goed kunnen oefenen. Samen gaan we dan zorgen dat alles op de plaat komt. Met de intentie die jij in je hoofd had en met in het achterhoofd: emotie boven perfectie. Een klein beetje vals heb ik programma’s voor, een klein beetje saai heb ik geen knop voor. Dat is het einde van deze fase, hierna komt de mix!
Harde stijlen moeten ook zo voelen, hard. Die broekspijpen moeten wapperen. De kick moet de ruimte krijgen, maar de bas heeft ook zijn plekje. Door een dikke bassound gaan de gitaren beter klinken, maar de gitaren moeten de vocals dan weer niet in de weg zitten. Als dit allemaal samenkomt en je hebt de songwriting op orde, dan heb je een nummer dat stijf staat van de distortion, met passie is uitgevoerd, en inslaat als één brok geweld. Als dan iedereen gelukkig is met de mix, gaan we naar de volgende fase: Mastering!
De finale afwerking, met de juiste loudness-normen (LUFS) voor Spotify, Apple Music en CD. Zonder dit onderdeel kom je nooit mee met de pro’s. Ondanks alle mastering-AI van tegenwoordig is het nog steeds een mensenvak in mijn optiek. Het is toch de mens die goed kan bepalen of iets echt aankomt, of iets echt de impact maakt die het moet hebben. Ook de eerder genoemde "loudness" is erg belangrijk. Als je dit niet goed aanpakt, klink je straks een stuk zachter op Spotify dan je rivaliserende band. In harde muziekstijlen is harder immers altijd beter! Of zeg ik dan iets raars?
Dit is iets wat niet elke producer ligt. Ik heb heel veel shows live gedraaid als audiotechnicus, maar ook als lichttechnicus. Veel metalproducties en andere harde stijlen hebben wel het een en ander nodig bij een live performance.
Laten we één ding vooropstellen. De meeste bands hebben niet een toetsenist en een sampler mee, we kunnen niet allemaal acht bandleden meenemen. (Ik kijk jou aan, Slipknot.) Gelukkig is er een andere, veel goedkopere oplossing: Backingtracks!
Het maken van de tracks waardoor een geluidstechnicus er echt wat mee kan is een vak apart. Live gelden er andere regels dan in de studio. Ik heb me hier uitgebreid in verdiept. Ik heb aan de kant gestaan van de muzikant die op het podium de backingtracks aanzet, en eigenlijk alleen maar wil dat het werkt zonder stress. Maar ook als audiotechnicus lopen vloeken op hoe een band verwacht dat ik hier iets mee kan. Dit is een veelvoorkomend probleem.
Ik kan dus tracks zo aanleveren dat de geluidstechnicus er wat mee kan, en systemen maken waardoor de muzikant er niet te veel mee bezig hoeft te zijn.
Dat laatste wil ik nog even op door. Die systemen kunnen zo simpel zijn als één apparaat waar een L/R backingtrack uit komt en een clicktrack met een simpele "start 1, 2, 3, 4" bij op staat. Naar systemen die alles aansturen en met een multitrack naar de geluidsman worden gestuurd. Dan hoef je als gitarist en bassist bijvoorbeeld niet meer van sound te wisselen, maar wordt dit alles door het systeem geregeld. Eén rack, een snake met XLR’s naar de geluidsman, geen pedalboard meer meeslepen. Aan en gaan!